W ogrodzie uprawiałam jajokrzewy, ziemniaki truflowe, bakłażany, a z nimi i stonki. Zmieniło się to, od kiedy trafiłam na prace dr Barbary Biniaś, która badała m.in. wpływ wodnych wyciągów z szałwii lekarskiej na żerowanie stonki ziemniaczanej. Autorka badań testowała stężenia 2, 5 i 10 proc. sporządzone z suszonego zioła (odpowiednio 2, 5 i 10 g na 100 ml wody) oraz 10, 20 i 30 proc. ze świeżej szałwii (odpowiednio 10,20 i 30 g na 100 ml wody). Wszystkie wyciągi odstawiała na dobę, później cedziła i stosowała do badań.
Nie wchodząc w żmudne, czasochłonne i skomplikowane metody oraz naukowe analizy okazało się, że wyciągi z szałwii ograniczały masę zjadanych liści przez stonkę. Efekt pojawia się po 1,5 doby po spryskaniu. Najsilniej działały najmocniejsze roztwory: 10 proc. z suszu i 30 proc. ze świeżego zioła.
Wykorzystałam wyniki tych doświadczeń, ponieważ przepis jest łatwy do wykonania i nic mnie nie kosztuje, gdyż i szałwia rośnie w moim ogrodzie. Choć przyznam, że kiedy w tym roku pojawiły się larwy stonki zdesperowana zastosowałam jeszcze mocniejsze roztwory i nie użyłam spryskiwacza, tylko lałam konewką, co 2-3 dni.
Udało mi się wygonić stonkę z zagoników i teraz mam nauczkę, aby stosować ten przepis do zapobiegania inwazji stonki – profilaktycznie co tydzień od wysadzenia rozsady bakłażanów i wzejścia ziemniaków.
Komentarze
Prześlij komentarz