Wierzby: oceniam naturalny ukorzeniacz

Trafiłam na przepis na naturalny ukorzeniacz z gałązek wierzby. Receptura była dość enigmatyczna: 5-10 cm gałązki polecono zalać wodą, przez 2 godziny ogrzewać na ogniu nie dopuszczając do wrzenia, odcedzić i preparat miał być gotowy. Trochę mnie niepokoiło, że nie podano np. ilości wody, ciężaru gałązek, gatunku wierzby, mimo to zrobiłam go „na wyczucie” i postanowiłam wypróbować na magnolii, hortensji oraz tui. Pobrałam odnóżki, jak radzono końcówkę każdej moczyłam przez 24 godziny w preparacie, posadziłam. Wiem, że powinnam zrobić próbę porównawczą bez ukorzeniacza, ale te przeprowadzałam co roku. Przy rozmnażaniu hortensji mam 100 proc. ukorzenionych roślin niezależnie, czy jest to odnóżka zdrewniała, czy zielona – na przełomie lipca i sierpnia odcinam wybrane gałązki, usuwam liście poza najwyższą górną parą, w której każdy skracam o połowę, wkładam w wodę zanurzając do ¼, ustawiam w cieniu na północnym parapecie i po 2 tygodniach pojawiają się pierwsze korzenie, po 2 następnych przesadzam ostrożnie do doniczki. W tujach mam gorsze wyniki: nie ukorzenia się ok. 1/5 – w połowie lipca z górnej części drzewka odcinam 25 cm gałązki, usuwam boczne i bez użycia ukorzeniacza wsadzam wprost do gruntu na zacienioną grządkę, przykrywam folią dla utrzymania wilgotności. 

Za to w magnoliach odnoszę same porażki – mimo różnych prób - z gotowymi ukorzeniaczami i bez - nie udało mi się ukorzenić odciętej gałązki, dlatego robię odkłady. 

Czy ten naturalny ukorzeniacz z wierzby był skuteczny? W moim przypadku nie pomógł rozmnożyć magnolii, dla tui nie miał żadnego znaczenia, a hortensje wysadzone do doniczki padły. Szkoda było mojego czasu i wierzby.