Rabarbar: również hamuje apetyt

Korzenie rabarbaru są starym lekiem stosowanym przez Koreańczyków do zwalczania otyłości. Czy medycyna tradycyjna w tym przypadku myli się? Postanowili to sprawdzić uczeni z tego kraju przeprowadzając eksperyment na myszach i rybach.

Ich zdaniem główną substancją z rzewienia wpływającą na otyłość jest kwas chryzofanowy, który hamuje adipogenezę, czyli proces różnicowania się komórek tkanki tłuszczowej. Wyizolowany kwas dodawano do karmy zwierząt raz dziennie przez 16 tygodni i wyniki były wielce satysfakcjonujące, ponieważ m.in. spadły im masa ciała oraz wątroby, nastąpiło zmniejszenie spożycia pokarmów i to była tylko część zaobserwowanego korzystnego oddziaływania.

W doświadczeniu przebadano i przeanalizowano wiele parametrów związanych z otyłością odkrywając mechanizmy biochemicznego wpływu tej substancji czynnej na adipogenezę. Na pożywce z tym cudownym kwasem hodowano także komórki i wszystko wskazuje, iż ograniczał on gromadzenie w nich tłuszczu. Projekt zakończono wnioskiem, że kwas rzeczywiście przeciwdziała otyłości.

Inny zespół badawczy podawał myszom jeszcze jeden związek aktywny z korzeni rabarbaru – emodynę – i ona miała podobny wpływ na otyłość, choć inny był jej mechanizm biochemiczny.

Żródło: 

Lim H, Park J, Kim H_L, Kang JW., Jeong M, Youn DH, Jung Y, Kim YII, Kim HJ, Ahn KS, Kim SJ, Choe SK, Hong SH, Um JY: Chrysophanic Acid Suppresses Adipogenesis and Induces Thermogenesis by Activating AMP-Activated Protein Kinase Alpha In vivo and In vitro (2016), Frontiers in Pharmacology.